Szwy i pielęgnacja rany

Na skórze brzucha pozostają 3 lub 4 kilkucentymetrowe rany, z których szwy usuwa się po ok 7. – 10. dniach od operacji. Wskazane jest utrzymywanie rany w czystości, najlepiej przemywając ranę wodą z mydłem pod prysznicem i dokładnie osuszając czystym ręcznikiem.

Leki przeciwbólowe

Nasilenie bólu jest największe bezpośrednio po operacji. W tym czasie pacjentka przebywa w szpitalu i otrzymuje leki przeciwbólowe na zalecenie lekarza, głównie dożylnie. Po wypisaniu do domu dolegliwości bólowe są zdecydowanie mniejsze i często leki przeciwbólowe nie są wymagane. Jeśli jednak pacjentka odczuwa ból, wskazane są leki przeciwbólowe dostępne bez recepty: np. paracetamol (4 razy dziennie po 1000mg ), ibuprofen (3-4 razy dziennie po 400 mg). Wymienione leki można ze sobą łączyć.  W przypadku utrzymywania się dolegliwości bólowych przy stosowaniu w/w leków należy skontaktować się z lekarzem.

Specyficzny rodzaj bólu po operacjach usunięcia macicy:

• bóle kolkowe brzucha – okresowo mogą się pojawiać bóle brzucha o charakterze kolkowym – ból powstaje nagle i po chwili ustępuje samoistnie. Taki rodzaj bólu wynika z nagromadzenia się gazów w jelitach i jeśli pojawia się sporadycznie (do kilku epizodów na dobę), jest normą po operacji. W przypadku silnych bóli, występujących co kilka minut, ewentualnie połączonych z wymiotami i zatrzymaniem gazów i stolca, należy pilnie skontaktować się z lekarzem,
• ból ramion – jest typowy dla operacji laparoskopowych i jest wynikiem działania gazu podawanego do jamy brzusznej. Może utrzymywać się przez tydzień.

Leki przeciwkrzepliwe

Leki przeciwkrzepliwe wymagane są tylko w małej grupie chorych poddanych operacji laparoskopowej. Zwykle stosuje się je do czasu pełnego uruchomienia pacjentki, czyli do momentu wypisania pacjentki ze szpitala.

Antybiotyki

W większości przypadków operacji laparoskopowych nie ma konieczności stosowania antybiotykoterapii.

Tryb życia

Pacjentki z reguły czują się osłabione przez pierwsze 2 dni po operacji usunięcia macicy. Jeśli operacja była rozległa, osłabienie może utrzymywać się dłużej. Dlatego w okresie pooperacyjnym zalecany jest odpoczynek, ale nie można stale leżeć w łóżku – bardzo ważne są  spacery po operacji. Zmniejszają one ryzyko wielu powikłań, m.in. choroby zakrzepowo-zatorowej i zapalenia płuc. Należy stopniowo, w ramach sił, zwiększać aktywność fizyczną i intensywność wysiłku.

Podnoszenie przedmiotów

Przez 2 tygodnie należy szczególnie unikać podnoszenia ciężkich przedmiotów. Z reguły górna granica oscyluje wokół 5 kg lub należy unikać podnoszenia przedmiotów, których nie jest się w stanie podnieść jedną ręką.

Prowadzenie samochodu

Prowadzenie samochodu jest możliwe dopiero gdy pacjentka poczuje się w pełni sił. Zwykle jest to możliwe już w pierwszych dniach po wypisaniu ze szpitala. Zaleca się, aby pacjentki były odbierane ze szpitala przez członków rodziny i nie prowadziły samochodu samodzielnie. Bezwzględnie należy zapinać pasy bezpieczeństwa, niezależnie od rany na skórze. W przypadku długich podróży (powyżej 6 godzin samochodem lub autobusem, podróże samolotem) w bezpośrednim okresie pooperacyjnym może być wskazana proflilaktyka przeciwzakrzepowa.

Życie intymne

Pacjentki po operacji powinny powstrzymać się od stosunków płciowych przez 2-3 tygodnie.

Powrót do pracy

Powrót do pracy wymaga zwykle 2-3 tygodni rekonwalescencji. Powrót do pracy zależy oczywiście od charakteru wykonywanej pracy, dlatego decyzja o powrocie do aktywności zawodowej powinna być podjęta przez lekarza ginekologa, po badaniu pacjentki na wizycie kontrolnej.

Wizyta kontrolna

Wizyta kontrolna odbywa się zwykle zaraz po uzyskaniu wyniku badania histopatologicznego, czyli po 2-3 tygodniach od operacji. Dalsze decyzje dotyczące ewentualnego leczenia podejmowane są przez lekarza ginekologa po weryfikacji wyniku badania histopatologicznego.

Dieta

Pacjentka bezpośrednio po operacji przebywa w szpitalu i powinna przyjmować jedynie pokarmy podawane przez personel szpitala. Przez pierwszy miesiąc po operacji wskazane jest przyjmowanie pokarmów niezbyt obfitych, lekkostrawnych i bogatoresztkowych – warzywa, chude mięso, otręby, produkty zawierające dużo błonnika, jogurt.