Zalecenia po operacjach wycięcia macicy
Zalecenia po operacjach wycięcia macicy
12 kwietnia 2018 Możliwość komentowania Zalecenia po operacjach wycięcia macicy została wyłączonaSzwy
Najczęściej stosowany jest szew ciągły, śródskórny, wchłanialny lub niewchłanialny- szew jest ukryty w skórze, jedynie na obu końcach rany widoczne są końcówki szwu. Po 7 – 10 dniach od operacji należy usunąć szew niewchłanialny lub obciąć końcówki szwu wchłanialnego zgodnie z zaleceniami na wypisie szpitalnym. Można to zrobić w gabinecie zabiegowym lub u lekarza prowadzącego.
W przypadku laparoskopowego wycięcia macicy na skórze brzucha pozostają 3 lub 4 kilkumilimetrowe rany. Te szwy również usuwa się po ok. 7 – 10 dniach od operacji, natomiast nie usuwa się szwów w obrębie pochwy.
Po usunięciu macicy drogą pochwową rana znajduje się w pochwie, jest zeszyta szwem wchłanialnym i nie ma potrzeby usuwania szwu. Szwy należy usunąć jedynie, jeśli podczas histerektomii waginalnej wykonano operację naprawczą krocza, używając szwów pojedynczych. Wówczas usuwa się szwy ze skóry krocza.
Pielęgnacja rany
Należy dbać o zachowanie rany w czystości. Podstawą higieny jest przemywanie rany wodą z mydłem i dokładne osuszanie czystym ręcznikiem. Najbardziej właściwą metodą higieny jest przemywanie rany pod prysznicem ( ranę krocza zawsze w kierunku od przodu do tyłu w kierunku odbytu). Należy unikać szorowania. Przez 2 miesiące nie wolno brać kąpieli.
Pełna przebudowa rany trwa około roku, przez ten czas rana może być bardziej wrażliwa na dotyk. Przyspieszenie gojenia rany na skórze brzucha można uzyskać poprzez zastosowanie preparatów kwasu hialuronowego w kremie. Wystarczą dwie aplikacje dziennie, do czasu pełnego zagojenia rany. Natomiast w przypadku całkowitego usunięcia macicy (razem z szyjką), zastosowanie preparatu kwasu hialuronowego w globulkach dopochwowych powoduje przyspieszenie gojenia kikuta pochwy. Zalecane stosowanie polega na aplikacji 1 globulki na noc przez 10 dni od 5. dnia po operacji. W razie zaczerwienienia, sączenia lub nasilenia bólu w okolicy rany należy skonsultować się z lekarzem.
Leki przeciwbólowe
Nasilenie bólu jest największe bezpośrednio po operacji. W tym czasie pacjentka przebywa w szpitalu i otrzymuje leki przeciwbólowe na zalecenie lekarza, głównie dożylnie. Po wypisaniu do domu dolegliwości bólowe są zdecydowanie mniejsze i często leki przeciwbólowe nie są wymagane. Jeśli jednak pacjentka odczuwa ból, wskazane są leki przeciwbólowe dostępne bez recepty: np. paracetamol (4 razy dziennie po 1 gram), ibuprofen (3-4 razy dziennie po 400 mg). Wymienione leki można ze sobą łączyć. W przypadku utrzymywania się dolegliwości bólowych przy stosowaniu w/w leków należy skontaktować się z lekarzem.
Specyficzny rodzaj bólu po operacjach usunięcia macicy:
- bóle kolkowe brzucha – okresowo mogą się pojawiać bóle brzucha o charakterze kolkowym – ból powstaje nagle i po chwili ustępuje samoistnie. Taki rodzaj bólu wynika z nagromadzenia się gazów w jelitach i jeśli pojawia się sporadycznie (do kilku epizodów na dobę), jest normą po operacji. W przypadku silnych bóli, występujących co kilka minut, ewentualnie połączonych z wymiotami i zatrzymaniem gazów i stolca, należy pilnie skontaktować się z lekarzem,
- ból ramion – jest typowy dla operacji laparoskopowych i jest wynikiem działania gazu podawanego do jamy brzusznej. Może utrzymywać się przez tydzień.
Leki przeciwkrzepliwe
Leki przeciwkrzepliwe wymagane są w większości przypadków operacji usunięcia macicy. Zwykle stosuje się je do czasu pełnego uruchomienia pacjentki, czyli do momentu wypisania ze szpitala. W przypadku dodatkowych czynników wystąpienia choroby zakrzepowej (np. choroba nowotworowa, otyłość, żylaki), wskazane jest przedłużenie profilaktyki przeciwzakrzepowej nawet o kilka tygodni. Wówczas pacjentka otrzymuje receptę.
Antybiotyki
Obecnie standardem prewencji zakażeń jest profilaktyka okołooperacyjna, która polega na podaniu antybiotyków w bezpośrednim okresie okołooperacyjnym. W większości przypadków jest to jednorazowa dawka podana tuż przed zabiegiem. Antybiotykoterapia pooperacyjna konieczna jest bardzo rzadko.
Tryb życia
Pacjentki z reguły czują się osłabione przez pierwsze 2 dni po operacji usunięcia macicy. Jeśli operacja była rozległa, osłabienie może utrzymywać się dłużej. Dlatego w okresie pooperacyjnym zalecany jest odpoczynek, ale nie można stale leżeć w łóżku – bardzo ważne są spacery po operacji. Zmniejszają one ryzyko wielu powikłań, m.in. choroby zakrzepowo-zatorowej i zapalenia płuc. Należy stopniowo, w ramach sił, zwiększać aktywność fizyczną i intensywność wysiłku.
Podnoszenie przedmiotów
Przez 6 – 8 tygodni należy szczególnie unikać podnoszenia ciężkich przedmiotów. Z reguły górna granica oscyluje wokół 5 kg lub należy unikać podnoszenia przedmiotów, których nie jest się w stanie podnieść jedną ręką.
Prowadzenie samochodu
Prowadzenie samochodu jest możliwe dopiero, gdy pacjentka poczuje się w pełni sił. Zwykle jest to możliwe już w pierwszych dniach po wypisaniu ze szpitala. Zaleca się, aby pacjentki były odbierane ze szpitala przez członków rodziny i nie prowadziły samochodu samodzielnie. W przypadku podróży samochodem, należy jeździć w pasach bezpieczeństwa, niezależnie od rany na skórze.
W przypadku długich podróży (powyżej 6 godzin samochodem lub autobusem, podróże samolotem) w bezpośrednim okresie pooperacyjnym może być wskazana profilaktyka przeciwzakrzepowa.
Życie intymne
Należy powstrzymać się od stosunków płciowych przez minimum 6 tygodni. Przez taki sam czas zabronione jest stosowanie tamponów. Wskazane jest kontrolne badanie ginekologiczne przed rozpoczęciem współżycia.
Powrót do pracy
Powrót do pracy wymaga zwykle 4-6 tygodni rekonwalescencji. W przypadku usunięcia macicy przez pochwę lub drogą laparoskopową, pacjentka może wrócić do pracy wcześniej. Powrót do pracy zależy oczywiście od charakteru wykonywanej pracy, dlatego decyzja o powrocie do aktywności zawodowej powinna być podjęta przez lekarza ginekologa, po badaniu pacjentki na wizycie kontrolnej.
Wizyta kontrolna
Wizyta kontrolna od bywa się zwykle zaraz po uzyskaniu wyniku badania histopatologicznego, czyli po 2-3 tygodniach od operacji. Dalsze decyzje dotyczące ewentualnego leczenia podejmowane są przez lekarza ginekologa po weryfikacji wyniku badania histopatologicznego.
Dieta
Pacjentka bezpośrednio po operacji przebywa w szpitalu i powinna przyjmować jedynie pokarmy podawane przez personel szpitala. Przez pierwszy miesiąc po operacji wskazane jest przyjmowanie pokarmów niezbyt obfitych, lekkostrawnych i bogatoresztkowych – warzywa, chude mięso, otręby, produkty zawierające dużo błonnika, jogurt.